Αγαπημέναμ καβακλιουτούδια καλησπέρα σας

Μια φιλινάδα σμάνασμ… ντα βγήκαν πρώτ φουρά τα τηλέφουνα… λέει τμάνατς.

Μαμάκα ιγώ τουρά φεύγου κι δα πάου μια ιπίσκιψι.

Αμα πάρ κάνας τηλέφουνου κι μι ψάχνει δε δα πείς που παένου.

Ιρνά η φιλινάδατς κι ρουτά .

Μαμάκα πήρι κάνας τηλέφουνου.

Πήραν καλή μου… αλλά ιγώ βρόντσι τουν κόουτ… βρόντσι τουν κόουτ …αλλά ιγώ δεν του σήκουσα… κι ούτι κι μαρτύρσα που ήσαν.

Απέναντι απ του σπίτι σγιαγιάς σ Ηλιάδινας…. ήταν ο κατσαρουμένους…. που η υναίκατ ήταν ξένη.

Εικεί είχιν… ένα ξιστρώχι κι ένα καναπέ κι κάθουνταν οι ιναικις τ απόγευμα… πουχει δρουσιά…. κι μασάλιβαν.

Ικείνου του προυί η γιαγιά μάουσι με την ιναίκα του κατσαρουμένου.

Τ απόγευμα μόλις… επισι η ήλιος η γιαγιά η Ηλιάδινα παένι πάλι στου ξιστρώχι… κι κάθιτει στου καναπέ.

Βγαίνει η ιναίκα… κοιμάταν ικείνη τν ώρα απ του σπίτι… κι μιλάει κι ιλληνικά…. γιατί είνει ξένη κι λέει τγιαγιά.

Καλά καλέ το πρωί μαλώσαμε κι τώρα έρχεσαι κι κάθεσαι στο ξεστρώχι μου.

Κι η γιαγιά ατάραχη ιγώ μάουσα μι τι σένα δε μάουσα μι του ξιστρώχ.

Τώρα ξιφεύγου …..λίγου απ του προυτόκουλου….. σμάναςμ που σπανίους ….δα πει κανα σόκιν…. κι μι ειπει να μη του γράψου…. αλλά δεν άντιξα

Μάνα κι κόρη ήταν στου χουράφ τς… κι δούλιβαν στου βαμβάκι …στα πουλύ παλιά χρόνια.

Επιασι μια μπόρα κι βρουχή κι πλημήρσι του χουράφι.

Η μάναμ λέει σθυγατέρα τς γλήουρια σκάβει να ξιτρέξουμι τα νιαρά.

Παραδίπλα…. οι γείτουνες σ είδαν μαναχές…. κόσιαξαν κι αυτοί να σ βοηθήσν…. άντρις οι παραπάνου.

Μόλις σκύβν να σκάψν… η θυγατέρα ήταν οπίσ απ΄τμάνατς κι τ λέει μάμου….. μια ντρουπή φαίνιτι…. του μ@ισ.

Τώρα του μ@ιμ δα χτάζουμι ή να ξιτρέξουμι του χουράφ.

Μιά μέρα σ αρχές…. πάλι που είχαμι μιτακουμίσ σαλουνίκη…είχει έρθει ιπίσκεψη στου σπιτμας… σνανάληψ η θείαμ η χρυσούλα… αδιλφή σμάνας μ.

Τα απόγεβμα τν έταξι η μάναμ…. να τνπάει σθυγατέρατς τν τούλα ….που έμινι δυό δρόμοι κόμα κάτ …στην ουδό κουλουκουτρώνη.

Ξικίντσαν αγκαζέ μι τα πόδια αφού ήταν κουντά κι παέν.

Η μάναμ είχει πάει μιρικές φουρές…. αλλά ήταν πουλύ νουρίς κόμα…. για να ιντουπίσει τα σημάδια που έβανι.

Εφθασαν κάπου ικεί κουντακινά …απ τ βασιλίσσης όλγας πήιναν… αλλά στόχσι η μάναμ …ποιό στινό να στρίψει.

Τν ουδό φυσικά τν αστόχσι πως τν ίλιγαν για να ρουτήσει.

Δεν ήλιγη κι τίπουτα τθείαμ… κι υρνούσαν όιρα όιρα… ουλα τα στενά κι δεν μπουρούσι… να βρεί του σπίτι η μάναμ… κι η θείαμ ζαλίσκη κι πόστασι.

Υρνά σμάναμ κι τρουτά .

Πούνκα μαρή τόσ όρα που ιρνούμι άρουμ χάθκαμι?????

Κι η μάναμ.

Τουρά χάθκαμι αδιρφή ?????

Μιά ώρα έχει που χάθκαμι.