Αγαπημέναμ καβακλιουτούδια καλησπέρα σας

Αλλος άερας φύσηξι σήμιρα ε?? Είμαστι χαρούμινοι??

Είμαστι ιβλουγιμένη χώρα???

Είμαστι λαός που αντέχει κι τα δύσκουλα κι μπουρεί να τα ξιπιρνά???

ΕΙΜΑΣΤΙ ……ΔΕ ΘΕΛΟΥ… ΟΥ.

Σήμιρα τα μασάλιαμ δα ιξιστουρούν γιγουνότα κι συμβάντα πάντα αληθινά απ την πολυαγαπημένη μου γιαγιά και παππού απ τη μεριά του μπαμπάμ.

Ιυτυχώς τους ιβλόγησι ι θιός…. να φύγουν σε βαθιά γιράματα…. με ένα χρόνο διαφορά…. αλλά την ίδια ημιρουμηνία κι πουλή αγαπημένοι κι ιφτιχισμένοι…. γιατί άφησαν όλα τα πιδιάτς γιρά.

Κι εμένα να τους γνωρίσου κι να τους ζήσου μέχρι να γινήσω τουν πρώτουμ γιό.

Απ τη μιριά της μαναςμ …δε γνώρισα ούτι παππού… ούτι γιαγιά… ούτι του μουναδικόμ θείο… γιατί δυστυχώς τους έχασι ούλους πριν να γινηθού.

Γιαυτό τους είχα πουλή αδυναμία κι ήταν η χαράμ κι οι ομορφότιρις αναμνήσειςμ.

Είχαν 5 αγόρια κι ένα κουρίτσι. Ενα απ τα αγόρια η μπαμπάςμ που υπανδρέφθη την Παγώνα.

Τα του αρραβώνα κι του γάμου τους ….θα ιξιστουρηθούν σι άλλου κιφάλιου…. κι σι συνέχειεις…. γιατί υπάρχει πουλή κι πλούσιου υλικού… για τα παντρουλουγήματα… σ ικείνα τα δύσκουλα αλλά αγνά χρόνια.

Πριν ιξηστουρίσου τα γιγουνότα να σας που κάποια χαρακτηριστικά των χαρακτήρων του παππού κι της γιαγιάς.

Η γιαγιάμ δυναμική, κουλπαδόρα,μουρφουμένη γιατί διάβαζι συνέχεια… ότι έπιφτι στα χέριατς …κι ως εκ τούτου πουλή προυχουρημένη για τν ιπουχήτς.

Μ ίλιγι η μάναμ όταν φύγαμι ιμείς…. του ιπάνου του σπίτ μας του είχαμι νοικιάσει σι δυό δασκάλους… κι αυτοί διάβαζαν ιφημιρίδις πιριοδικά βιβλία…. κι η γιαγιάμ σ είχι παρακαλέσει να τ αφήν…. ιπάνου στου γιαπί μας…. για να τα διαβάζει κι αυτή.

Οπως θα δείτει απ σιστουρίης… ήξιρι πως να χειρίζιτι τουν άντρατς… κι σνύφιιτς…. κι δε μάουνι μι κανένα… αλλά η δλειάτς ένηταν.

Ι παππούςμ ιργατικός πουλή είχει μπαχτσιά κι νοικουκύρς φόναζι νιβρίαζι αλλά έφκιανι ότι χάλιβι η ιαιάμ γιατί ήταν κι πουλή κιμπάρς.

Οι παρακάτου ιστουρίης χρονολογούντι απού 1955-58 κι όταν η μάναμ κι η μπαμπάκας μ έμεναν ούλοι μαζί μι σγουνείς.

ΡΑΔΙΟΦΟΥΝΟΥ

Στη γειτουνιά μας είχαν νοικιάσει… κι κάθουνταν δυο χρυσουχόει απ του σαλουνίκη… κι ικτός απου κουσμήματα πουλούσαν κι ρουλόγια κι ραδιόφουνα.

Η γιαγιάμ ι προτιλιφταίους της γιός ι Στέφανους είχει πάει στη γιρμανία…. να σπουδάσει μηχανουλόγους μηχανικός…. καθότι ήταν αριστούχους κι σημιουφόρους στου γυμνάσιου.

Υπάρχουν κι φουτουγραφίειςτ στα καβακλιώτκα αρχεία.

Τότις κόμα δεν είχαν ραδιόφωνα ίσως αριά κι που.

Κι βγαίνει του μαντάτου ….ότι θα υπάρξει ικπουμπή απ τγιρμανία…. κι θα γίνουντι αφιηρώσεις μι τραγούδια…. σι σιγγινείς στην ιλλάδα…. απ τους εκεί έλληνις.

Μόλις τ ακούει η γιαγιάμ… μια κι δυό καταφτάνει σχρυσουχόει… κι λέει δώστιμ ένα ραδιόφουνο… κι δα στείλου τουν άντραμ.. να σας πλιαρώσει.

Ιδώ να σημειώσου ότι ι παππούςμ δεν τους έδινι πουτέ λιφτά απ ότι μ έλιγι η μάναμ στου χέρι.

Πήιναν ψούντζαν απ του μαυριδή ή όπου αλλού ήθιλι η γιαγιαμ κι αυτός μιτά πήγινι κι τα πλήρουνι.

Τλύγει η γιαγιάμ… μέσ σπουδιάτς του ραδιόφουνου κι ιφτυχισμένη… παένει σπίτι κι του δείχνει σμαναμ.

Μέχρι ναρθει του βράδυ…. η παππούςμ απ του χουράφ…. ειδουποίησι κι ούλη τγειτουνιά… να πάν τν άλλη μέρα..

… που ήταν η ικπουμπή κι που ξικινούσι τσακ σέντικα του βράδι…. αυτές λέει κοιμούνταν μι σόρθις κάθι μέρα…. αλλά ένα τετοιου γιγουνός… ν ακούσν του θείουμ… ι νατου ξινιχτίσν.

Του βάν σμπρίζα μι ταμάναμ…. κι χιρσι να του νακατονει όπως τν έδιξαν… κι να τραουδά αυτό…τα μαλλιάτ μαδούσι.

κι πότι που καταφτάνει η παππούςμ απ του μπαχτσιά πουσταμένους… κι ακούει μέσα τραγούδια..κι χαβάδις.. κι σδυο να κάθουντι νο κουκόνις… κι να τον χτάζν νο σγάτις όταν φκιάν ζημιά.

Λέει η γιαγιάμ …παππού αγόρασα σήμιρα ραδιόφουνου κι του δουκιμάζουμι… κι πήινι να του πλιαρώισ…. ιδά σγειτουνιά κάθουντι στσιάνινα.

Σα χίρσι να τσουρίζ η παππούςμ κι να τλέει δα πάου ιγώ να πλιαρώσου του ραδιόφουνου??? Να μη τριάθκεις ???

Δεν παένου.

Τουτλίγει η γιαγιάμ πάλι μεσ πουδιάτς του ραδιόφουνου κι του παένι ουπίσ.

Τν άλλη μέρα που δα ήταν κι η ικπουμπή… επιστρατέβει τμαναμ να παρακαλέσει τουν παππούμ… που την άκουγι λέει αν ζητούσι κάτι…. ήταν κι κινούρια νύφη.

Ηθικό δίδαγμα όταν ζουρίζισι βάιζ μέσουν.

Οπότι άρχισε η μάναμ… κάντην του χατήρι πατέρα… άφκητην να πάει να του πάρει… να δα ακούσουμι κι του στέφανου.

Πείστηκι η παππούςμ….. κι πήρι του ραδιόφουνου πάλι σνπουδιάτς.. η γιαγιάμ κι τουφιρι σπιτι.

Κι πάει κι ι παππουςμ…. κι του πλήρουσι… γιατί λεει η μάναμ ότι κι να τουν έφκιανι η γιαγιάμ…. μπουρεί να φώναζι να τσιούρζι αλλά πήγινι…. κι τα πλήρουνι αμέσους… χρέους δεν άφηνι πουτές.

Τούξιρι του κουμπί η γιαγιά η μάρου.

Μαζέφκη του βράδυ η γειτουνιά… άκσαν τις αφιερώσεις απού σιξινιτιμένοι… αλλά του θείουμ δεν τουν άκσαν. Πάντως έκανι αφιέρουσι μια κουφαλιώτσα αθηνά ιντζέ.

Τώρα του κράτσαμι του ραδιόφουνου… μας άρισι …αλλά είχει άδουξου τέλους… λέει η μάναμ.

Κάνκανας δε μι πίστιψι… αλλά ιγώ… δεν του τσάκσα.

Μετά απού λίγου κιρό… η γιαγιάσ έλειπει κι ιγώ κάθουμαν όξω στράτα… μι σι ιτόντς.

κι όταν μπήκα στου σπίτι πήγα να ανοίξου τν κουζίνα κι αυτή δεν άνοιγει… είχει ιμπόδιο απού οπίσ.

κι θάρσα κάνας μι φκιάνει πλάκα… κι σμπρώξι σμπρώξι μπαίνου κι βλέπου…. καταή του ραδιόφουνου…. τσακσμένου.

κι πουλή σταναχουρέθκα γιατί δε δα μι πίστιβι καένας.

ιμείς είχαμι κι μια γάτα… ιγώ πιστέου αυτή τοριξι… δε μι βρήκι σφάλμα όμους κάνας… μόνι ι θείους η πάνους μι πείραζει κι μιληγι… μπούλκα πεί τώρα σι μένα… ισύ του τσακμάτσις???

Πάντους ι παππούης… μόλις τούιδι… σα χίρσι πάλι να μας τσουρίζ… σαν ειπιτι να πάρτη ραδιόφουνου ….να πάρτη ραδιόφουνου… τώρα δά ξαναπάρτι καουά.

Τώρα ιγώ ήθελα να την πιστέψω…. γιατί φαινόταν ειλικρινής …αλλά η μάναμ έχει ένα βαρύ ιστουρικό απ τα νιάτατς…. μέχρι τα τουρινά τς…. να χαλνά… να τσακίζει κι να προυσπαθεί κι να τα ιπισκεβάσει…. κι να τα χαλνά κόμα κι πουλύ.

Αυτό είνι άουου κιφάλιου…. απού μαναχότ… σε ιπόμινη ιφκιρία.

ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟΝ

Η γιαγιάσ ήταν απουφασιστικιά δε ρουτούσι λέει η μάναμ.

Πήγι μια μέρα στου μαυρουδή του μπακάλκου να ψουνίσει κι βλέπει να σκάβν ιργάτις απ τδεή να βάλν φώς.

Χουρίς να τουν ρουτήσει τουν παππού σ λέει αύρου δά νάρτι σι μάς.

Δε φουβάταν καλέ.

Ερουντι οι μαστόροι ….κι σαχίρσαν να σκάβν ούλου του σπίτι…. είχαμι κι τρανού σπίτι…. έσκαψαν τέσσερα δουμάτια κι τρανό σαλόνι πέρα πέρα ….κι κουζίνα… κι τν άλλη μέρα ινα συνιχίσν… να πιράσν καλώδια.

Αχ τουρά λέε η γιαγιάμι η πατέραισ μόνη να ιδεί τι χάλια έχουμι…. τι ξέιρμα σπίτι.

Νύφη κάτσι ισύ λέει δα φύβγου ιγώ

Κι έφκι απ του σπίτι κι πάει σν αδιρφήτς τν παπαμιχάλινα

Κι άφκι τμάναμ μαναχή να καιτιρεί τουν παππούμ.

Εριτι πάλι η παππούςμ απ του μπαχτσιά κι βρίσκει ουλου του σπίτι σκαμένου.

Μόλις τα είδε του κιφάλτ έπιασι.

ποιός τάφκιασι αυτά κι ξέειρι του σπίτι???

Η μάναμ η συνήγουρους

ΠΑΤΕΡΑ ΔΑ ΒΑΜΙ ΦΩΣ.

Ποιόν ρώτση …. έχουμι παράδις για φώς????

Πατέρα αυτή σ ειδει ικιά στου μαυρουδή…. κι σείπει ιάουτι κι σι μάς….. εε ήρθαν κι αυτοί.

………..