Αγαπημέναμ καβακλιουτούδια καλησπέρα σας
Σήμιρις σάββατου δικιούμαστι κι ένα μασάλι σμαναςμ.
Πως δα του διασκιδάσουμι άλλωστε.
Κι μόλις του διαβάστι ραντιβού στην ικπουμπή του παπαδόπουλου να τραβήξουμι κι κάνα χουρό νουιρώς όλοι μαζί.
Η πρώτη μιτάθιση του πατέραμ ήταν στην πτουλεμαίδα.
Πήγι όμως πρώτα μαναχόςτ να δλέψει κανα μήνα να μας βρεί κι σπίτι κι μετά ναρθει να μας πάρει ούλνους.
Ιγώ ήμαν έξη χρουνών κι η αδιρφόςμ έξη μηνών.
Λοιπόν έριτι μια μέρα η ταχυδρόμους…. μι του πουδήλατου…. κι τφέρνει ειδοποίηση…. να πάει στου ταχυδρουμείου…. να πάρει παράδις που τν έστειλει η πατέρας μ.
Τλέει τμαναμ να βάλει υπουγραφή… ικεί πάνου στου πουδήλατου… ότι ειδουποιήθκι.
Η μάναμ όταν ήταν να υπουγράψει τν έπιανι ταραχή.
Κίντση να υπουγράφ…. αλλά έγραψι κανα δυό γράμματα απ του γατίδου….. κι τιλείουσι την υπουγραφή μι κάνα δυο τρία γράμματα…. απ του μπαλγκουρανίδου.
Τν άλλη μέρα έριτι πάλι η ταχυδρόμους κι τλέει σι θέλει η προιστάμινους απ του ταχυδρουμείου ναρθείς ικεί να πάρς σπαράδις.
Μια κι δυό παένι κι η μάναμ στου ταχυδρουμείου ινατουμένη γιατί υπουψιάσκι ότι τφκιάνει του μάγκα η προυιστάμινους.
Τλέει η προιστάμινους μόλις τουν χιριτά.
Τι υπογραφή μέστειλες κ. Γατίδου??
Εγώ λέει υπουγραφή στου γόνα δε βάζου. Θέλου γραφείου.
Κι ιγώ τλέει λιφτά δε σι δίνου.
Αμ δε μι δίντς κι ιγώ δα βρώ τρόπου κι δα τα πάρου κι φεύγου.
Τότε πάνε να φέρεις δύο μαρτύρους και θα πάρεις τα λεφτά σου.
Πάει κι μάναμ φουνάζει τθείαμ τ Νιράτζου κι τΤζέκινα απ τν αγουρά κι παίρνει τα λιφτά.
Ιγώ ήξιρα να βάζου τν υπουγραφήμ μι λέει άμα μέβαζι να κάτσου μι ηριμία αλλά αυτός δε μέβαλι.
Εριτι ξανά η ταχυδρόμους αφού πέρασι του πρώτου δικαπινθήμιρου κι τλέει ναρθείς στου ταχυδρουμείου να υπουγράψς να πάρς τα λιφτάσ.
Παένει η μάναμ… τν υπουδέχιτι πάλι η προυιστάμινους… κι τβάζει να κάτσει στου γραφείου…. για να υπουγράψει κι στέκιτι μπρουστάτς.
Μπρουστάμ δε θέλου να κάτσεις… συγγνώμη αλλά δα καθήισς απού κεί…. δεν μπουρού… αμα μι βλέπς τα χάνου.
Εύκουλη υπουγραφή ήταν μι λέει το γατίδου στου μπαλγκουρανίδου ζουρίζιταν πήρι σπαράδεις κι έφκι.
Μιτά απού ένα μήνα…. πάμι οικουγινειακώς στν πτουλιμαίδα….. τακτουποιούμαστι κι μετά απού μια βδουμάδα….. τν έριτι ειδουποίηση πάλι μι ταχυδρόμου…. ότι σ πέντι η ώρα τ απόγευμα να πάει στου ταχυδρομείου….. γιατί έχει τηλιφουνική συνδιάλιξι απού τα κουφάλια.
Η καυμένη νάχει μια αγουνία μέχρι να πάει….. γιατί σι λέει για να μη καλούν…. κάνας κάνα κακό έπαθι.
Εριτι η ώρα παένει κι πιριμένει να βρουντήξει του τηλέφουνου κι να του σκώσει.
Χτυπά του σκώνει μι τν ψυχή στου στόμα κι ακούει αυτόν να τλέει
ΓΕΙΑΣΟΥ ΓΑΤΙΔΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ.
Μαναμ λέει νατρόμαξι …..χιρσι να χτάζει απου όιρατσ…. θάρση ήταν απού ουπίητζ… τόσου καθαρά ακούγιταν… κι χίρσι να τουν χαλέβει.
Αμάν να γλιτώσου λέει απού ταύτουν… που μι βρίκει.. τσακ σν πτουλιμαίδα.
Χτάζει πάλι οιρα όιρα κι τουν ρουτά. Είχει καταλάβει ότι έκανε πλάκα μαζί της.
Απο που μι τηλεφουνείς κυρ Θανάση απι δουνά???
Οχι λέει απ τα κουφάλια
Κι που μι βρήκις πάλι αμάν να γλιτώσου απ τι σένα.
Ελα τη λέει δε σε θέλω για υπογραφή πάρε να μιλήσεις την κουμπάρα σου.
Την καλούσαν να βαπτίσει την τασούλα τη Σιανίδου την ξαδέλφη της Κούλας γιατί είμασταν κουμπαριό από κούτσουρου.
Τώρα τι να κάνει η καημένη είχει μια εβδομάδα που ήρθαμε πως ξαναγυρνάς πάλι πίσω. Αλλά και να αρνηθείς δεν γίνιται κούτσουρο είναι αυτό.
Του μπαμπάμ δεν τον δίνουν άδεια πως να πάει μι του τρένου μονι μαναχή μι δυο μουκρά πιδιά.
Στην ίδια αυλή ήταν συγκάτοικός μας μια μουντέρνα κυρία απ τν αθήνα Ειρήνη τλέγαν κι είχει κι ένα κουριτσάκι νο τι μένα κι αυτό
Τλέει η μάναμ Ειρήνη σι παρακαλώ πουλύ πάμι στα Κουφάλια μαζί δα σι κάνου ιγώ εισιτήρια να βαφτίσου κι να φύγουμι μετά παρέα μουναχήμ δεν παένου.
Δέχιται κι η ειρήνη…… έρουντι κι κανα δυο μέρις νουρίτερα ….να ψουνίσν κι βαπτιστικά ….τ βοήθησι πουλή κι ειρήνη ….αλλά είχει ένα κουσούρι ήταν πουλύ μουντέρνα κι κάπνιζι πουλή.
Η μάναμ με το που ήρθαν τν έδουσι οδηγίες.
Ειρήνη δα σι παρακαλέσου πουλή ιδώ στα κουφάλια όσις καπνίζν σλέν πουτάνις .
Γιαυτό μη τυχόν κι βγείς όξου σβιράντα τ απόγευμα….. γιατί ήταν μάιους…… κι καλούς κιρός
Γιατί πιρνούν τα κάρα… μι τα μπλιούκια ικείνη τν ώρα….. που ιρνούν απ του χουράφι κι ποιός ακούει τα στόματατς ύστρα.
Χώρια που αραδίζν ούλοι οι παπούδις ιδά στου καφενείου απέναντι .
Η μάναμ παει κατ τν αγουρά τα απόγιβμα να ψουνίσι κι τν ειρήνη σαν να τνείπεις να βγεί τ απόγευμα στου μπαλκονι να κάτσι κι σταυρουπόδι να πίνει τουν καφέτς κι νάναψι κι τσιγάρου δώσμου φουτιά.
Κι ακούει τν άλλη μέρα η μάναμ απ τη φιλινάδατς που ήρθι για καφέ κι γνουρίσκι κι μι την ειρήνη.
Στου καφινείου ιλιγαν ιχτές ποιά είναι αυτή η πουτάνα που κουάλτσι η πούνκα κι καπνίζει τσιγάρου.
Ειρήνη τι σιλιγα ιγώ αλλφρα δα μακούς ιδώ είνει κουφάλια δεν είνει πτουλιμαίδα.
Α τότε να πάω στη βεράντα της φιλενάδα σου που είναι δίπλα στο καφενείο να πιώ τον καφέ μου αύριο.
Κι η μάναμ αύρου σήκω να φεύγουμι κι να πας στουν τόπουσ κι να καπνιίζεις όσο θες.
Κι έσκασι η ειρήνη στα γέλια .
Ηταν πολύ καλαμπουρτζού κι ωραία κυρία τη θυμάμαι κι εγώ.